|
اي کـسـوني که اگـويـن شـيخ عـمـر خـدمت کـرد ديــن اســلام از او گــشــت مــسـلــم بــقـرار
داسـتـونــي موز تـاريـخ اگــمـت گــوش بــگـــر تـا بـبـد جـنـسـي شـيـخـت بکـني خوت اقـرار
بــو مــعـاويــه کــر حــرب ابــوسـفــيـان بــيـــد خــواسـت از مـذهـب اسـلام بـره تـار و تـتـار
بـســر احــمــد مـرسـل قــشـن از کـيـنه کـشـيـد حـضـرت خــيــر بـشــر بـيـد و تـمام انصــار
کــل اصـحـاب بـزحـمـت هـمـه خــنــدق کـنـدن خاک و گل پاک اکـشـيدن هـمه با کول و کنار
عـمـرو از کـيـنـه و لـج اسـبـه ز خـنـدق پـرنيـد مـات و ابـيـن هـمه خـلق از او اسب و سـوار ز غـروري کـه بـسـر داشت ز دل نـعـره کـشيد يـا محمد په چته؟ سي چه نـشستي به حصار؟
مـو اويـدم کـه ز خـنـدق بـکـشـم تـون صـحـرا روز بـايـد کـه بـچـشـمـت بـکـنـم چي شـو تار
ريـشـه و بـيـخ تـنـه وامـو ز دنــيــا بــکــــنـــم مـونـه اگـون عـمـرو کـر عـبـدود ريـشـه درار
عـبـدود بـوم خـبــر از مــو نــداره ار اخــــوم بـه جـلات تـش نـزنــم يـا نـکـنــم حـونـته بـار
سـرره جـسـتـنـمه ارکـه قــرون تـــون نــدرم هـر چه داري هش و هش پاک نبرم باخرو بار
حـضـرت خـتـم رسل بـانگ بـاصحاب کـشـيـد کـه يکـيتون بـروين و بـکـشيـن ئي سگ هـار
چـو نو از ترس هـمه رنگ زريـسون پـرست کـه جـواب هــيـچ نــدادن بـرســول مــختــار
ز ســر قــهــر ورســتــار بــپــا شــيــر خــدا گـد گـگـويـل يـونـه چـي شيـرومنم شير شکار
بـا حضـور هـمه اصحاب عـلي عـرض بکرد احـمــد ار اذن بــده مــوابـــرم از يــو دمــــار
حـضـرت خـتـم رسـل گـد بـجـوا بـس بـنـشين جـنـگ بـا فـيـل خـدا نـه تـو چونو خوار مـدار
يــا عــلـي مـر تــو نـدونــي يـو کـــر عـبـدود قـزقـزي کــم بـکـن و رو بـنـشـيـن کـار مــدار
وقـتـي فـهـمـيـد عـلـي مـيـل پـيـامـبـر نـي دي ز سـر قـهـر گـزيـد لـونـه و رهـدي بـکـنــــار
حـرف بـيـموقـع عـمر زيـد کـه معـناس يوبـيد کـه وريـسـتـيـن گ گـويل بـرويـن پـاک بفرار
سـر جـــرنـيــد طــرف عـمرو بـآواز بـلـنـــد گـد يکــي قـصه مـودونـم ز هـمـي لکـه چـنـار
عـمـرو بـيـد و مـو کـر تـاتـم و تـاتـم هــشـام مـنه يـک قـافـله سـنـگـيـنـي ارهـديـم شـوتــار
يـه دفـه بـي حـوري دز سـر رهـمـونـه گرد ار هـمـه چـهـار نــفــر بـيـن زيـادتـر ز هـزار
عـمرو ور دست گرد کره شـتـر کـرد درک چـشـم تـازيـن بـيـک از هـمـه سـو بـرد دمـار
احمد از حرف عمرو اخمه کشيد ورمنه يک گـد کـه فـاروق خرفـتي وني يـاي هـيـچ بــکار
حـرف بـيـوره مــزن کــردل ارديــتــه نــبـر سي چه ئي قـدر ازني ئي هـمـه بي پي بگـدار
بــزبـونـت بـزنـه مـارکـه کــرکــر نــکـــني چـنـد سـنـگـيـن اکـنـي بـار خـوتـه روز شـمـار
بـاز عـمرو از تـه دل نـعـره و فـريـاد کـشيد يـا مـحـمـد بـفـرسـتـي تـو ز اصحـاب کـبـــار
گـد بـه طـعـنـه : مـو اويـمـه بجـهـنم بـرووم يـا فرسـتم بـبـهـشـت پـاک مـو يـو نـونه بـقطار
باز عـلي عرض بکرد بس که اجازه بده بـم بـاز فـرمـود : عـلـي رو بـنـشـيـن عـذر مـيـــار
باز عـمرو از ته دل بـانگ بـاصحاب کشـيـد کــه هــمــي تــازه زپــاتـون ادرارم شــــولار
يـک کـلـه کـاغـذيـه ور سـر شـيـخـيـن بـنم آبـرو سـو بـورم ور مـنـه هـر شـهـر و ديــــار
عـمـر وا بـگـــرم ريـشـسـه از تــه بـبــرم دم خـريـس وا بـکـنـم ور مـنـه ئـي ايـل و تـبار
سـيل ور آيــنـه بـکـردم و نـتـاشـيـم ريـشم بـکـنـيـزم نـگــدم در وره روشــونــه بــيـــــار
نـذر کـردم خـومـه تـک تـش بـمديـنـه بزنم لاش اصحـاب بـسـوزنـم هـمه با هـيـمـه و خـار
دفـه سـوم کـه عـلـي گـد بـمـحـمـد کـه: بسه ئـي قـدر خـفـت و خــواري بـســر خـلــق نـيار
الـتـــمــاســت اکــنــم تــا ســر پـــات بوسم کـه اجـازه بــدهــي بــم بـحـق هــشــت و چهـار
جـنـگ بـدره تـو فـرامـوش مکـن مر نيدي يـو هم او شخص که از ترس مـو رهـدي بـفرار
گد محمد بـعـلي : دسـت خـدا پـشت و پنات تـو بـرو تـا مـو بـبـيـنـم چـه ابـو آخـــر کـــــار
شادمون شيـر خدا هد طرف عمرو چو برق مـثـل شـيـري کـه بـبـيـنـه بـدم ريـس شـکـــــــار
عـمـرو ديـدي چـو عـليـنـه هـو بآواز بـلـند گـد: تـو ور گـرد بـروجـون خـتـه مـفـت مـــدار
دوسـتـي مـو و بـوتـه تـو فـرامـوش مـکـن تـو بـرو تـا کـه بـيـاهـن هـمـه اصـحـاب کـبــــار
کـر عـفان پـدر سک کجـنه سي چه ني يا شـيـر ديـده کـه چـونـه دک ازنـه مـثـل شـکـــار
بـابـوبـکـر بـگـو چـنـد زني حـيـله و شـنـد نصـف شو نـيـد کـه گروسي و بـري ورته غـار
بوس او پـيـر دوروگو به مـنه مال خمون اگـوهـي دالـــو پـيـره کـه کـنــه شـــيــر نـکــار
کجه پس رهده عمر بس بگـواي بخت بووت ئـي چـودي حـيـله و شـنـد تـونـي يـا هـيـچ بـکـار
دي بـه تـسبـيح و دعايـنـد و به ورد منه لـو کـربـي دا اخـوهـــه تـا نــکــنـه از مـــو فــرار
گـد عـلي : احـمـد و اصـحـاب کـنيزا داتن که چو نـو گـپ ازني ئي هـمـه با فـيـس و وقار
اگـوهـم شـهـر مـديـنـه بـه تـيـول بـوتــــه کـه گـودي تـش ازنـم بـس هـمـه با هـيمه و خار
مـر نـدونـي چـو مني خـدمت احـمد اکـنه کـه ز شـمـشـيـر مـو لـرزنـده ابـولـيـل و نـهــار
مـن اگـون حـيـدر کـرار کـه معـنيس يونه کـه مـنـه جـنـگ ز دشـمـن نـکـنـه هـيــچ فـرار
دوش بـيدي که مـنه بـدر مو غـوغا کردم تـا تـه زو نــتـه گـرهــدم و کـــشـــيــدم بـمـهار
عـنبه و شيـبه و او هـنظـله مرياد بو رهـد اشـکـمـاسـونـه مـو شـرنـيـم زيـک چـي چـلوار
اگـو هـم مـر تـو نـدونـي مـو تـلافي اکنم ابـرم از تـو و اصـحـاب هـمـه نـــســـل و نــتـار
آخرس جنگ قريشه تو و مـحمد و ندين بـه دورو بـسـکـه گـديـن روز قـيـامـا و شـمــار
چندترين فنـق درارين زختون هي شووروز يـه کـتـابـي بـنـويـس کـه ني يـا هـيـچ بـکــــــار
گدعلي بس که: بسه بخت بووت حرف نزن چـنـد تـري قـصه بـياري تـو ز پــيــر اروز پـار
عمرو شمشير کشيد خواست بجمنه بعلي گـد عـلي: مـطـلبـيه صـبـر بـکـن دسـت بــــدار
گدعلي بس: موشنيدم تو گدي ورمنه جنگ ز سـه خـواهـش ز يکـيسـون مـو نـدارم انکـار
عمرو گد: دشمن موارکه سه خواهش بکنه ز سـه خـواهـش بـه يـکـيـســون انـماهـم اقـرار
حال اير ميل تو وابيده که خواهش بکني مـو قـــبــولـــس اکــنــم ارچــه بـبـيـنـم دشــوار
گدعلي بس: توبي يوحرف مونه گوش بگير ديـن اسلام قـبــول کـن، بـت بـهـلي بــــکــنــار
گـد که: از دين باوام بخت بووم نيگذرم تـو زئـي حـرف گـذر کـن سـخـني تـازه بـيـــار
گـد: حـالا که نـيـاهـي تـو بـه ديـن احـمـد جنگ مـکـن واس بـرو حـرف مـزن کار مـدار
گـد: يـا بومه چـو پـرنـيم ز خـندق زنـگل کـــل و گــالــه ز پـي اسـب اکــردن بــســيــار
مو خجالت اکـشـم ارکه به خوم ورگردم حـرف زنـگـل چـکـنـم کـه اگـوهـن کـرد فــرار
گـد حـالا کـه چونونه پـه درآ از يــابــو چـونـکـه نـاجـور ابـوهـه جـنـگ پـيـاده و سـوار
عمرواسب خونه پي کرد وزدل نعره کشيد کـه بـجـمـسـت زمـيـن گـشـت هـوا تـيـره و تـار
گد علي بـس که تو واضـربت اول بزني تـا نـگـون بـرد عـلي حـيـلـه و تـزويـر بـکــــار
دست عمرو رهد بهوا خواست بجمنه بعلي زدل حــضــرت جـبـريــل امـيـن رهــد قـــرار
سرپتي احمد مرسل و دو دستـش بهـوا قـسـمي داد خـــدانــه بـحــق هــشــت و چــهـار
تا ته پـير" آدم " بـيچاره ز زوني رهـدي ريـن ومـيـن هـمـه پــاي کــنــد حـوا بـا دل زار
کل اصحاب اني يشتن همه با گردن کج مـثــل بـارون بـهـار اشــک ارهــدن بــکـــنــار
روح موسي ز کل عرش اچرنيد بخـدا کــه خـدايــا تــو عــلــيـنـه بـــســـلامــت وادار
به منه ئي هو و جنجال هو جمنيد علي درک و خــود سـه شـرنـيـد زيـک مـثـل خـيـار
يـه عـلف داغ نهادي به منه فرق سرس ارکـه اکـشـت عـلـي، کـار تـمـام بـيـد و تـيــار
وقت تکبـير علي گد و کـشيدي شمشير پـاک مـلائـک پـي نـظـاره کـشين صف بـقطار
آسمونا و زمين درهـم و برهـم وابـيــد انجـم و چـرخ بريـن پـاي هـمه رهـدن زمـدار
بـرق شمشير عـلي زيد منه عرش خدا يـونه اگـون برق که افـتو زورس کــرد فـرار
عمرو فهـميد که ديه غافلهً مرگ رسيد نـوبـت اونه کـه بايـد کـنه زي مرحـلــه بـــار
خواست تا جم بخوره شيرخدا جمنيد بس رونسه و بـيـرقـسـه ونـد بـه لـم چـي لـک دار
تا علي شوند به عمرومالک دوزخ چرنيد بـــســـرادار جـهــنـم کــه کـلـيـتــانــه بـيــــار
گـد مـنه غـرفه تهي جاسه معـين بکنين گد که بوس او چونه گدرو جل و بنداسه درار
عمرو رهـمست زپامر اگدي که رمست که ورستاد ز زمـين خـرمـني از گـرد و غبار
به منه گرد علي رهـد سرسينه س بنشست مـثـل شــاهــي که سـر تـخـت نـشـيـنه بـقـرار
ز مـنـه چرخ بـرين يک مـلـکي داد نـدا آفـرين بـاد بـديـن سـلـطـنت و شـاًن و وقـــار
عمرو چرنيد بعلي: اي مو بقربون سرت وقـتي کـشـتــيــم زره مـه تـو زلاشــم نــدرار
گد علي بس که: کري شاد بميري که علي نـيـد محـتـاج بـه ئـي آهـن بـي رنـگ و نگـار
دشـنـنه شـيـر خـدا از کل شالس درورد گـوش تـا گـوش سـر عـمـرو بـريـد رستم وار
سرخـيـن آلي عـمرو به منه دست گـرد اخـرامـيـد بصـد جـلـوه چـي طــاووس بـهـــار
بـهـمين حال اويد تا که رسـيـد بـرسـول کـرد تـعـظـيـم و بــپــاهـاس سـر کــرد نــثــار
کـل اصحاب وا با يک هـمه تکـبير گدن کـه صـداسون زبـرافـتـو ارسـيـد تا بـه نصار مـخـتصـر قـشـقره وابـيـد منه مال عرب ز صـداگالـه و کـل هـيـچ نه حـد بـيد نه شمار
حضـرت خـتـم رسل دست علينه بگــرد ريـسـه بوسـيد و بخنـديـد و نـشـوندس بـکـنار
جـبرئيل از طرف حق بسه گم ويد به لم گـد بــا حـمــد کــه سـلامـت ارسـونـه سـتـار
حق افرمائه که از ضربت شمشير عـلي مـذهـب ديـن تـو وابــيــد مــســلــم بـــقـــرار
نومسه با قـلم سوز نوشـتـم کـل عــرش پـي شـاًنــش بــه دم عــــرش بــزيـدم وردار
کوثر و حوض بـهـشته به تـيولس دادم اخـتـيار شـو و روز کـه اگـون لـيل و نـهـــار
پاک ملائک همه نه حلقه بگوشس کردم نصـف شـال خـومه دامـس که کنه زس دستار
بـــخــدائي خـودم قـدر عـلـيـنـه دونــــم نـيـفـروشـم مـو يـه مـيـسه بـهـمه ايل و تـبــار
افسـر ار مـدح عـليـنه بـکـنـه حــق داره چون ني ياهه چو علي دي بجهان شاه سوار
|