چو ايران نباشد تن من مباد **** به اين بوم بر زنده يک تن مباد

راه شهدا ادامه دارد

نوشته شده توسط r-shamssabadi در سی ام خرداد ۱۴۰۳ و ساعت

یکتا گُهر بحر رسالت زهراست

محبوبه حق، ظرف ولایت زهراست

همتای علی، نور دو چشم احمد

سرچشمه دریای امامت زهراست

میلاد حضرت فاطمه(س) مبارک باد . . .

.

.

.

دلی که نیست در او مهرفاطمه سنگ است

چرا ؟ که نور وی ونور حق هماهنگ است

اگر قدم نگذارد به عرصه ی محشر

کمیت جمله شفاعت کنندگان لنگ است

میلاد حضرت فاطمه(س) مبارک باد

نوشته شده توسط r-shamssabadi در بیست و یکم آذر ۱۴۰۴ و ساعت

آبی‌ترین، دریایی‌ترین و آسمانی‌ترین تقدسِ زندگی‌مان! دستان‌تان را

بوسه می‌زنیم. آسمانی پر از ستاره، دشتی پر از گل، تقدیم به آنی

که بهشت زیر پایش جا دارد به مادرم... که مهرش تا ابد در دلم جای

دارد. چون خدا اراده کرد، نماد عشق را در زمین قرار دهد، زن را

آفرید و چون خواست هستی، عشق را باور کند، او را مادر قرار داد .

مادرم روزت مبارک

مادر، تو رفیع ترین داستان حیات منی. تو به من درس زندگی آموختی. تو چون پروانه سوختی و چون شمع گداختی و مهربانانه با سختی های من ساختی. مادر، ستاره ها نمایی از نگاه توست و مهتاب پرتوی از عطوفتت، و سپیده حکایتی از صداقتت. قلم از نگارش شُکوه تو ناتوان است و هزاران شعر در ستایش مدح تو اندک. مادر، اگر نمی توانم کوشش هایت را ارج نهم و محبت هایت را سپاس گزارم، پوزش بی کرانم را همراه با دسته گلی از هزاران تبریک، بپذیر. فروغ تو تا انتهای زمان جاوید و روزت تا پایان روزگار، مبارک باد.

روز مادر گرامی باد

اگه یادت بود چه قدی بودی و حالا چه قدی شدی

مادرت را فراموش نمی کردی.

نوشته شده توسط r-shamssabadi در هجدهم آذر ۱۴۰۴ و ساعت

ولادت امام و نامگذاری

امام جعفر صادق، امام ششم شیعیان، در هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری قمری در مدینه متولد گردید. کنیه ایشان ابو عبدالله و لقبشان صادق می باشد. پدر ارجمندشان امام باقر و مادرش ام فروة است. رسول خدا سالها قبل ولادت آن حضرت را خبر داده و فرموده بود نام او را صادق بگذارید، زیرا از فرزندان او کسی است که همنام اوست، اما دروغ می گوید «جعفر کذّاب».

ادامه مطلب

نوشته شده توسط r-shamssabadi در هفدهم شهریور ۱۴۰۴ و ساعت

روز 17 ربيع الاول بنابر نظر مشهور تاريخ نويسان سالروز ولادت با سعادت نبي مكرم اسلام حضرت محمد (ص) و هم چنين ميلاد فرخنده امام جعفر صادق (ع) است.

ادامه مطلب

نوشته شده توسط r-shamssabadi در هفدهم شهریور ۱۴۰۴ و ساعت

نوشته شده توسط r-shamssabadi در شانزدهم شهریور ۱۴۰۴ و ساعت

بيستم ماه صفر در تاريخ، به عنوان اربعين حسيني مشهور شده است. در برخي از روايات به بزرگداشت اين روز اشاره شده است. در حديثي از امام حسن عسكري زيارت اربعين به عنوان يكي از نشانه‌هاي مؤمن شمرده شده است.[1] «اربعين» در منابع، بيشتر به دو رويداد اشاره دارد:

1- روز مراجعت اسراي كربلا از شام به مدينه؛

2- روزي كه جابر بن عبدالله انصاري به زيارت قبر امام حسين(ع) مشرف شد.

اما در اينكه در اين روز اسراي كربلا به كربلا رسيده باشند، ترديدي جدي وجود دارد.

شيخ مفيد در «مسار الشيعه» آورده است:

«روز اربعين، روزي است كه اهل بيت امام حسين(ع)، از شام به سوي مدينه مراجعت كردند و نيز روزي است كه جابر بن عبدالله براي زيارت امام حسين(ع) وارد كربلا شد».[2]

شيخ طوسي در «مصباح المتهجّد»[3]و ابن اعثم در الفتوح[4] نيز همين مطلب را ذكر كرده‌اند. ميرزا حسين نوري مي‌نويسد:

«از عبارت شيخ مفيد و شيخ طوسي استفاده مي‌شود كه روز اربعين روزي است كه اسرار از شام به مقصد مدينه خارج شدند. نه آنكه در آن روز به مدينه رسيدند.[5] »

در اين ميان سيد بن طاوس در «لهوف»، اربعين را روز بازگشت اسرا از شام به كربلا ذكر كرده است. ايشان مي‌نويسد:

«وقتي اسراي كربلا از شام به طرف عراق بازگشتند به راهنماي كاروان گفتند: ما را به كربلا ببر. بنابراين آن‌ها به محل شهادت امام حسين(ع) آمدند. سپس در آنجا به اقامه عزا و گریه و زاری برای اباعبدالله پرداختند ...»[6]

ابن نما حلي نيز روز اربعين را روز بازگشت اسرا از شام به كربلا و ملاقات آن‌ها با جابر و عده‌اي از بني هاشم ذكر كرده است.[7] ميرزا حسين نوري پس از از نقل قول سيد بن طاوس به نقد آن پرداخته است.[8]

رسول جعفريان مي‌نويسد:

«شيخ مفيد در ارشاد، ابومخنّف در مقتل الحسين، بلاذري در انساب الاشراف، دينوري در اخبار الطوال و أبن سعد در الطبقات الكبري، اشاره‌اي به بازگشت اسرا به كربلا نكرده‌اند».[9]

شيخ عباس قمي هم داستان آمدن اسراي كربلا را در اربعين از شام به كربلا بسيار بعيد مي‌داند.[10]

محمدابراهيم آيتي[11] و شهيد مطهري (ره) نيز آمدن اسراي كربلا را در روز اربعين به كربلا، انكار كرده‌اند. شهيد مطهري مي‌نويسد:

«جز در كتاب لهوف كه آن هم نويسنده‌اش در كتاب‌هاي ديگرش آن را تكذيب كرده و لااقل تأكيد نكرده، در هيچ كتاب ديگري چنين چيزي نيست و هيچ دليل عقلي هم اين را تأييد نمي‌كند».[12]

امّا در خصوص ورود جابر بن عبدالله انصاري در روز اربعين سال 61 هجري به كربلا، به نظر مي‌رسد بين منابع تاريخي چندان اختلافي نباشد. شيخ طوسي مي‌نويسد:

«روز اربعين روزي است كه جابر بن عبدالله انصاري صحابي رسول خدا(ص) از مدينه براي زيارت قبر امام حسين(ع) به كربلا آمد و او اولين زائري بود كه قبر شريف آن حضرت را زيارت كرد».[13]

مرحوم آيتي مي‌نويسد:

«جابر بيستم ماه صفر، درست چهل روز بعد از شهادت امام وارد كربلا شد و سنت زيارت اربعين امام به دست او تأسيس گرديد».[14]

فردي كه به همراه جابر در اين روز به كربلا آمده «عطيه بن سعد بن جناده عوفي كوفي» است. آيتي، در خصوصي شخصيت وي مي‌نويسد:

«بسيار شده است كه از روي ناداني و بي‌اطلاعي وي را غلام جابر گفته‌اند، در حالي كه او يكي از بزرگترين دانشمندان و مفسران اسلامي است. وي از بزرگان تابعين و از شاگردان عبدالله بن عباس مي‌باشد. و تفسيري در پنج مجلّد بر قرآن مجيد نوشته و از راويان حديث محسوب مي‌شود».[15]

در كتاب بشادة المصطفي آمده است:

عطيه عوفي مي‌گويد، به همراه جابر بن عبدالله انصاري به منظور زيارت قبر امام حسين(ع) وارد كربلا شديم. جابر نزديك شريعه فرات رفت. غسل كرد و لباس‌هاي نيكو پوشيد ... سپس به طرف قبر مطهر حركت كرديم. جابر هيچ قدمي را بر نمي‌داشت، الا اينكه ذكر خدا مي‌گفت. تا به نزديك قبر رسيديم. سپس به من گفت مرا به قبر برسان.[16]

من دست او را روي قبر گذاشتم. جابر روي قبر افتاد و غش كرد. سپس من مقداري آب روي صورتش پاشيدم وقتي به هوش آمد سه بار گفت: يا حسين. سپس گفت: اي حسين چرا جواب مرا نمي‌دهي؟! سپس به خودش گفت: چگونه مي‌تواني جواب دهي در حالي كه رگ هاي گلوي تو را بريده‌اند و بين سر و بدنت جدايي افتاده است. شهادت مي‌دهم كه تو فرزند خاتم النبين و سيد المؤمنين ... و پنجمين فرد از " اصحاب کساء " هستي ...درود و سلام و رضوان الهي بر تو باد. سپس به اطراف قبر امام حسين(ع) حركت كرد و گفت: السلام عليكم ايتها الارواح التي حلت بفناء الحسين ... اشهد انكم اقمتم الصلاة و آتيتم الزكاة و امرتم بالمعروف و نهيتم عن المنكر...»[17]

به نظر مي‌رسد روز اربعين روزي است كه اهل بيت امام حسين(ع) از شام به قصد مدينه حركت كرده‌اند. به جز «لهوف»[18] كه جريان ورود اهل بيت امام حسين(ع) را در اين روز به كربلا نقل كرده، و البته در كتاب‌هاي ديگرش هم آن را تائيد نكرده است، در منابع دست اول مطلبي در خصوص ورود اسراي كربلا در روز اربعين به كربلا وجود ندارد.

نوشته شده توسط r-shamssabadi در دهم مرداد ۱۴۰۴ و ساعت

نوشته شده توسط r-shamssabadi در دهم مرداد ۱۴۰۴ و ساعت

And never think that those who have been killed in the cause of Allah are dead. Rather, they are alive with their Lord, and they are provided for

وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢاۚ بَلۡ أَحۡيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمۡ يُرۡزَقُونَ

نوشته شده توسط r-shamssabadi در سیزدهم تیر ۱۴۰۴ و ساعت

نوشته شده توسط r-shamssabadi در نهم تیر ۱۴۰۴ و ساعت

شهداى كربلا

نوشته شده توسط r-shamssabadi در هشتم تیر ۱۴۰۴ و ساعت

نوشته شده توسط r-shamssabadi در هفتم تیر ۱۴۰۴ و ساعت

در روایتی از حضرت امیر مؤمنان علی(ع) آمده است:"خداوند متعال ما را از میان بندگان خویش برگزید و برای ما پیروانی انتخاب نمود که همواره در شادی و غم ما شریک‌اند و با مال و جانشان به یاری ما می‌شتابند، آنان از مایند و به‌سوی ما خواهند آمد."

اشکی که در مجالس عزای ابی‌عبدالله ریخته می‌شود نماد خالص‌ترین ابراز عشق به سالار شهیدان می‌باشد ، همان‌که پیامبر فرمود: «حسین از من است و من از حسینم»
پیام این اشک این است که حسین جان آن‌قدر ترا دوست دارم که هیچ‌چیز جز این قطره زلال اشک نمی‌تواند آن را به تصویر بکشد، قلم نمی‌تواند، بیان نمی‌تواند! هنر نمی‌تواند! فقط اشک می‌تواند. این اشک پیوند هدفی هم دارد.

- شيعیان بايد در ايام محرّم و صفر خود را عزادار نشان بدهند.
- در روضه امام حسين علیه‌السلام بايد با وضو واردشده و تمیزترین لباس‌های خود را بپوشيم.
- تأکید بزرگان بر خواندن زيارت عاشورا در دهه اول محرم .
- بجاى داد و فرياد زدن در مجالس امام حسين علیه‌السلام، بياييم به مفاهيم رفيع عاشورا گوش دهيم و عمل كنيم.
- بلند کردن صدا در عزاداری‌ها حرام است و هیچ فرقی بین مسائل مذهبی و امور دنیوی در این موارد نیست.
- در عزاداری‌ها نباید به ظواهر و عناوین هیئات و وعاظ و مساجد اعتناء نمود بلکه اصل، روح و خلوص حاکم بر آن مجلس است.
- نوحه‌هایي که خوانده مي‌شود، نوحه‌هایی باشد كه هدف حضرت را بيان كند، مكتب حضرت را بخواهد بيان كند، زیرورو كند انسان را، حال و هواي انسان را عوض بكند.
- ذاكرين اهل‌بیت بايد سخنان،رفتار و ظرایف افعال امام حسين را بيان كنند نه اينكه تنها اكتفا كنند به بيان مصائب امام و حضرت زینب بپردازند.
- بهتراست اهل علم عين مصیبت‌های وارده را از كتب مقاتل نقل كنند. در تبليغ خودشان عين مقاتل را نقل كنند آنچه را كه شنیده‌شده نقل نكنند. خیلی از مطالبی که مداحان و وعاظ، که در روضه‌ها، بدون اينكه به تاريخ مراجعه كنند، نقل می‌کنند و مي‌خوانند یک عده جوان هم می‌پذیرند و طبعاً مسائل نادرست را می‌گویند که حرام است. اگر كاري را كه انجام‌نشده بگويیم حرام است! دروغ! دروغ است! فرقي نمي‌كند.
- لعن برخی از دشمنان اهل‌بیت در مکان‌های عمومی یا خصوصی حرام است.

رهبر معظم انقلاب، درباره برخی از اعمال در جریان عزاداری‌های محرم، فرمودند:
برخی اعمال زیر، به دلیل اینکه ممکن است موجب وهن در دین، سوءاستفاده دشمنان، اذیت مردم، و مسائلی از این قبیل می‌شود، اشکال دارد و بهتر است انجام نشود:
هروله کردن، آسیب رساندن به بدن، برهنه شدن، استفاده از الفاظ و فحاشی و غنا در سینه‌زنی، در منبری خلاف وحدت شیعه و تسنن صحبت کنند، گل مالی کردن بیش‌ازحد، شنیدن صدای گریه و ناله و ضجه و عزاداری خانم‌ها توسط مردان نامحرم، انجام اعمال سخیف، سبک و مبتذل، اختلاط محرم و نامحرم به بهانه دسته‌های عزاداری، ترک واجب صورت بگیرد و... .

هنگامی‌که مجلس عزاداری، موجب انسان‌سازی گشت؛ تغییر درونی انسان به عرصه‌ی جامعه نیز کشیده می‌شود و آدمی می‌کوشد تا آرمان‌های اهل‌بیت (علیه‌السلام) را در جامعه حکم‌فرما کند. به‌بیان‌دیگر عزاداری بر اهل‌بیت علیه‌السلام؛ درواقع با یک واسطه‌ زمینه را برای حفظ آرمان‌های آنان و پیاده کردن آن‌ها فراهم می‌سازد. به همین دلیل می‌توان گفت یکی از حکمت‌های عزاداری، ساختن جامعه بر اساس الگوی ارائه‌شده از سوی اسلام است.

امام صادق -علیه‌السلام- فرمودند:
در روز شهادت حسین -علیه‌السلام- بزرگ‌ترین مصیبت تاریخ روی داد و رفتن او به‌منزلۀ رفتن جمع اصحاب کسا است که گرامی‌ترین خلق خدا درروی زمین بودند.

نوشته شده توسط r-shamssabadi در ششم تیر ۱۴۰۴ و ساعت

نوشته شده توسط r-shamssabadi در یازدهم مهر ۱۴۰۳ و ساعت

הִתנַגְדוּת

נקמתו של האורח בטוחה

.

התוצאה תהיה שחרור פלסטין

.

نوشته شده توسط r-shamssabadi در سی و یکم مرداد ۱۴۰۳ و ساعت

مطالب پيشين

ليست تمام پيوند ها